De laatste zaterdag van juni (29) stond voor de achtste keer de Midseumer Môlnkoier op de agenda. Met deze keer, de dag voorafgaand, voor het eerst een kindereditie. Waar veel basisscholen enthousiast reageerden, toonden alleen de kinderen uit St. Jacobiparochie wandeldaadkracht. De volwassen wandeltocht was er eentje met blije tevreden gezichten. De mix van alle ingrediënten bij elkaar, maakten de Môlnkoier tot een wandelfeest.
Perfecte condities
Na de natte Slachtemarathon zitten de wandelaars te smachten naar aangenaam weer. De 276 wandelaars (98 lopers die de 20 km lopen en 178 wandelaars die de 10 km trotseren) worden op hun wenken bedient, én beleven een in alle opzichten prima georganiseerde wandeldag. De organisatie is tevreden met deze aantallen al hadden 100 extra deelnemers meer, uit oogpunt van de broodnodige steun voor dit goede doel nog mooier geweest, weet Anneke Bouma vanuit het stichtingsbestuur. Het bestuur kan terugkijken op twee meer dan geslaagde dagen, mede dankzij het ideale weer en de inzet van veel vrijwilligers. Die, de onmisbare schakel tot dit succes vormen.
Zonder vrijwilligers geen koier
Wandelaars die de Môlnkoier lopen zetten een fraaie prestatie neer, een prestatie die niet zonder inbreng van vrijwilligers tot stand kan worden gebracht. De route moet worden uitgezet, de routeaanduidingen moet de juiste richting uitwijzen, de verkeersregelaars moeten de wandelaars veilig over de wegen loodsen, de stempelaars moeten op hun posities staan. De mensen die koekjes, bananen, drinken en soep faciliteren en uitdelen, iedere schakel in de keten is van ontzettend groot belang. De muzikale ondersteuning en de altijd aanwezige act niet te vergeten. Zonder deze stille krachten kan er geen evenement worden georganiseerd!
Froubuurster struuf
Een van de meest in het oog springende vrijwilligers is, zonder af te doen aan alle andere vrijwilligers, ‘chef du struuf’ Ina Braaksma. Ina’s man Jan ontfermde zich jaren geleden over de Froubuurstermôln, toen de laatste op het Bildt overgebleven graanmolen in verval dreigde te raken. Jan volgde de opleiding tot molenaar en werd molenaar, terwijl Ina enige jaren het secretariaat vervulde. In eerste instantie liep Ina de Môlnkoier om aansluitend snel de ‘skelk’ aan te trekken om pannenkoeken te bakken.
Toen de combinatie lopen en struufbakken Ina teveel werd, legde ze zich volledig op het bakken van de beroemde Froubuurster strúfen: “’t Moaie an ’t strúfbakken tidens de Môlnkoier is de sfeer. ‘t Is mooi om mînsen ’n struuf met te kinne geve. ‘t Fisitekaartsy fan de môln is útaindlik ’t struufmeel. ‘t Is so prachtig dat d’r op ’t Bildt son koier is. Dou hoorst fan de mînsen ok dat se op plakkys komme werat se nach nooit weest binne. Wy late ’t Bildt op syn mooist sien, ‘t is promoosje foor de môln. De mînsen komme niet spesjaal foor de struuf, mar at se d’r niet bij binne, sou ’t wel ’n teleurstelling weze. Ik fin ’t fijn dat ik as frijwilliger hier myn steentsy an bijdrage kin.” Samen met haar team collega bakkers bakt Ina gedurende de zaterdag ±350 struven.
20 kilometer
Naast dat de wandelaars die verstek laten gaan een heerlijke struuf aan hun neus voorbij zien gaan, hebben ze ook een prachtig wandelevenement gemist. Gerry van der Schaaf: “Ik fûn it spitich dat der net mear minsken meirûnen.” Al heeft ieder nadeel ook z’n voordeel: “Koest moai trochrinne”. Gerry loopt samen met leeftijdsgenoten en wandelmaatjes Tine Nicolay en Neeltsje Sijtsma de langste afstand. En dat is het Britsumer trio goed bevallen: “It wie fantastysk”, weten de dames een kilometer voor de finish eensluidend. Gerry: “Ik fûn dat de tocht hiel goed organisearre wie, een moaie route. Wy bin op paden west dêr ’t ik noch noait earder west wie. Der wie genôch fertier en fersnapearringen ûnderweis. Én de beleaning wie der yn de foarm fan in (Bildtse) pankoek, in struuf mei ierdbeien.”
Gerry is een ervaren rot: “Ik ha al trije kear de slachte rûn, ik ha trije postsegels. De oare froulju hawwe ferskate kearen de Nijmeegse 4-daagse rûn”, die ook op Gerry haar bucketlist prijkt. Dit jaar loopt ze de vierdaagse met haar jongste ‘beppesizzer’. Gerry is “by sûn en wolwêzen” zeker van plan ook volgend jaar de Môlnkoier te lopen.
10 kilometer
Ouwesylster Meine Hoogeveen vindt een wandeling maken ook leuk, maar niet in zijn eentje. De verrassing weeks voor de tocht was groot, toen hij tijdens een klusje, door dorpsgenoot Annet Neudorfer werd aangesproken: “Ik heb twee tickets voor ons besteld.” “Ik sei twa tickets besteld? Ja sei se, foar de Molenloop. Ik sei hartstikke moai, mar net mear as tsien kilometer.” Meine is niet een ervaren wandelaar, al put hij wel plezier uit wandelen. Het ontbreekt de import Bilkert vaak aan tijd waardoor het meedoen aan een wandeltocht er bij blijft.
De wandelaars dragen allerlei verschillende soorten en maten schoeisel, bij Meine valt op dat hij aan de start verschijnt op slippers: “Ik rin myn hiele libben al op slippers en dat foldocht my bêst. Ik bin úteinset op slippers en ha oare skuon yn ‘e rechsek. Mocht it echt net gean, dan lûk ik dy oan. Mar it gong prima op myn fertroude slippers. Vanuit de woonkamer breekt de vrouw van Meine in op het gesprek: “Wy binne al fjirtich jier trouwd, ik kin him allinne mar mei slippers. Hy hat wol oare skuon, mar dy brûkt er allinnich by hiele spesjale gelegenheden.” Niet wanneer hij naar een verjaardag gaat: “Nee, allinnich as der immen deagiet”, weet Hoogeveen met een vleugje humor.
De Môlnkoier is Hoogeveen goed bevallen: “Wy hiene it waar mei en mei Annet is it goed kuierjen. Derneist wie alles goed regele, koest oeral wat krije, in hapke en drankje.” Een klein puntje van kritiek: “It lêste stikje moasten wy troch it lân rinne. It rinnen op ‘e drûge klaai troch de trekkerspoaren soarge derfoar dat ik wolris troch it ankel knikte.” Ondanks het mindere laatste stukje denkt ook Meine aan een vervolg van de Midseumer Môlnkoier: “Sa ’t it no liket wol, teminsten as ik wer in maatsje fine kin.”
’n Makky
Twee wandelende Stannebuurster jongemannen krijgen terloops de vraag wat ze van de tocht vinden, volmondig en overtuigend klinkt “’n Makky.” De natte Slachtemarathon ervaring van twee weken eerder, wordt teniet gedaan door de zomerse omstandigheden van vandaag. Het is heerlijk wandelen. Bovendien weten de kilometervreters dat de 20 kilometer eigenlijk maar een peulenschilletje is vergeleken bij de marathon. Net als veel anderen denkt het tweetal de regio op z’n duimpje te kennen, ze komen vandaag op plekken welke volledig onbekend terrein was.
Al met al is de zuid variant van de Môlnkoier door de deelnemers als prettig ervaren. Op naar de volgende editie van deze ‘’besondere koier’.
Tekst en foto’s verzorgt door Bertus Dijkstra
